1990.

nangyari na ba sa iyo minsan yung bigla mo na lang masasabi sa iyong sarili na ika'y naiiba sa ibang tao? kung ako ang tatanongin, "I get that feeling all the time!" Naks! spokening dollar! maaga akong namulat sa katotohanan na ako'y kakaiba. Kakaiba hindi dahil weirdo ako o ano pero kakaiba na espesyal.

Anim na taong gulang pa lang ako napansin na ng aking mga magulang na ako'y di tulad ng ibang mga bata. Habang ang kuya ko kasi ay nakikipaglaro ng baril-barilan sa aming mga batang kapitbahay, ako naman ay magisang nawiwili sa paglalaro ng G.I.Joe at Jigsaw Puzzles. Ewan ko lang ha, hindi ko kasi makita kung nasaan ang saya sa paglalaro ng baril-barilan e kung pwede ka naman maglaro ng maliliit na tau-tauhan gamit ang iyong imahinasyon at thirst for world domination.

Hindi lang naman sa paglalaro ng G.I.Joe ko napansin ang kaibahan ko sa ibang mga bata...Hello!? ang babaw naman siguro noon diba? Dahil nga hindi ako nahilig sa mga outdoor sports at rambol kasalamuha ang ibang mga bata, madalas akong tuksohing binabae. Hindi raw kasi gawain ng isang normal na batang lalake ang di mahilig sa mga gawaing ginagamitan ng physical strength at 'sang baldeng pawis. Noong una, madalas ko iyakan ang mga bagay na ganoon, siguro marahil masakit ang katotohanan o sadyang masakit lang talaga manukso ang kapitbahay naming napuno na ng galis sa kalalaro sa maruming kanal sa likuran ng aming bahay.

Lumipas ang mga taon at nagsawa na rin ako sa kaiiyak sa mga bagay na sabi nga ng aking ina ay di dapat pinagtutuunan ng pansin. Siguro nasanay na lang ako sa panunukso ng mundo... o dahil siguro lumipat kami ng bahay at di ko na nakita pa ang galisin naming kapitbahay.